Benzersiz Bir Yoldayım

Hep garip duygulara ev sahipliği yapmış bi hayatım oldu.Bazen zirvelere oynadım bazen de en dip de ne var diye merakla dolandım...

Umutluydum ...
Umudum neydi ne bekliyordum bu soruların çok cevabı vardı belki de ama o ana takılıp kaldı çoğu...
Sevmekten sevilmekten daha iyi bi hayattan başarılı olmaktan umutluydum ...
Bunlar mı dediğinizi duyar gibiyim sanki :)

Aslında her insan aynı şeyleri yaşıyor belki de ama asıl belirleyici olan onları yaşama zamanı bence...

Önce hayatı beklemeyi öğrendim sonra ona ulaşmak için sınavlara girdim hep o sınavın benim çıkış kapım olacağına inanmış bi yürek çarparken başka birşey düşünemiyordum...

Bu uğraşların cümbüşünde hayatın en güzel yıllarının geçtiğinin farkında bile değilken esip geçti ve sonunda HAYAT!!! kavramını bulmuştum kendi benliğimde .

Bi İstanbul ilhamı vardı benliğimde korkak ve tedirgin bir o kadar da heyecanlı ilk adımımda bu eşşiz topraklara.


O kadar ilham doluydu ki bu benim için yıllardır yazmayı bıraktığım şiirlere tekrardan başlamıştım

O kadar güzel duygular benliğimi sarmıştı ki sanki rüyadaydım tabiri yanında halt etmiş.Sonra Yılardır kendi benliğimin dışına çıkmayan isteklerim hayallerim belirmeye başladı beynimde...

Sonuçta hayatım yeni başlamıştı kendi gözümde her ne kadar 18 yıl geçmiş olsa da .Başladı içimde kıpırtılar yine kahrolası .Ve başladım yaşamaya

Bi iş var dediler çok büyük fırsat sorgulamadan girdim ,şu seviyeye çıkman gerek dediler çıktım sonra biri daha biri daha ....

Sonra dedim ki bırak okulu gez gönlümce şehir şehir dolaştım bir yıl boyunca biraz iş biraz da kendi isteğimle sonra yurt dışına çık vs vs .Bunlar belki başkaları için çok küçük ama benim için çok büyük şeylerdi daha ne olsun der gibi bakıyordum hayata...

Sonra oğlum sen sevmelisin be dedim senin kalbinde birisine ait olmalı bu zor bi sorunun cevabı gibiydi sanki sen seversin ama sevilmezsin ki be güzelim dedim içimdeki dev canavara ...

Bu benim en zor sorumdu belki de bugüne kadar kendime soramadığım sormaya korktuğum platonik den üstüne çıkmamıştık ki riskti bu kadar güzel giderken benim tabirimle HAYAT!!! yine bi depresyon pek çıkmadığı hale girmek vardı işin ucunda...

Depresyon da hayatımda en çok girip çıktığım şey hani de yine de her seferinde korkuyor insan :)

Ama bu defa ilk kez oldu sevdim şüphelerim olsa da sevildiğime inandım ama hayat o kadar tersten esmeye başladı ki sonra senin kalbin delicesine severken sevmenin tadını doyasıya çıkarırken kalbimin bu kadar beni baştan çıkarırcasına benden alırken yani doyamadan son günümüz olmasın diye ayrılğımızdan sonra bir daha sevgi dolu gözlerle bakamadım...

Dedim yaa rüzgar tersten esmeye başladı bi kere çalıştığım işte herşey ters gitmeye başladı hakkımı savunayım derken haksızlığın dibinde buldum kendimi sonra gzden çıkarıldım sonra üzerime oyunlar oynandı...

Zor günlerdi ...Yazarken bile midem bulanıyor...Ama yok onların bana çektirdiklerini ben onlara çektirtmedim 2 senemi adadığım işimi bıraktım hesabımı da aldılar sağolsunlar ...

Sonra sırf bu iş iin okulumu aksattığımdan dolayı bi güzel de sınıfta kaldım bitmedi evden kovuldum gibi bişey oldu tabi iş arkadaşlığı bitince bize kapının önü gözüktü hani...

Acı günler daha yeni başlamıştı acının en alasını yaşıyordum kalacak yerim yoktu çok gezdim çok ...

Neyse bu iki yıllık bi serüvendi aslında böle bi küçücük sayfaya sığdığına bakmayın ne acılar ne sevinçlerler dolu geceleri yansıtmadım.

Çok şey öğrendim aslında ama belki öğreneceklerimin yanında bir hiç ama bunu bedeli bana çok ağır oldu be hayatımın bütün enerjisini kaybettim artık çok konuşan değil çok düşünenim çok gülen yüzüm 35 lik suatsız sert adamlara dönüştü ..Sevgi neydi sevmek güzelmiydi arada bir hatırlıyorum kalbimin derinliklerinden gelen bi acıyla...

Ama en önemlisi umudumu kaybettim bazen buna çok üzülüp ağladığım geceler olur.İçimden vay be 70 lik dedeler gibiyim sanki derim ama nedendir bilinmez onlar gibiyim omuzlarım yük taşımaktan yorulmuş baygın düşmüş...

Belki bu yazdığım sözler size çok mantıksız gelebilir zaten öyleyse bu cümleyi muhtemelen okumuyorsunuzdur :)
Bu cümleler yorgun bir mart akşamında yatağıma yine hüzünlerle birlikte gitmek üzereyken bi cümle yazacağım diye başlayıp bu satırlara getirdiğim küçük bi hayalperestin hikayesidir.

Hayat en güzel öğretmendir bu öğretmenle fazla didişmeyin bence tokatı çok serttir.Ama belki de hiç buna gerek kalmaz siz şanslı doğmuşsunuzdur.Ama ben yine de ciddiye alırdım ama daha alan olmadı ne desem de olmadı.
Hayat sevdiklerinizle güzeldir onları kaybetmeyin yanlız çok sıkıcı ...

Süleyman Özgül